NA
Door: Lee Kwan Yu
Blijf op de hoogte en volg Hans-Peter, Lieke, Ticho en Ferre
28 April 2013 | Singapore, Singapore
Hallo iedereen, eindelijk een update van Hans-Peter. Jullie weten wel, de vader van Ticho en de man van mama die 11,000 kilometer verderop zit op een graad boven de poolcirkel, ehm, evenaar.
Het leven van papa in de afgelopen twee weken heeft voornamelijk gedraaid om, niet verassend tegenwoordig, de moderne techniek.
Twee weken geleden kwam papa aan in Singapore, met een Airbus 380. Wat is dat ding stil (het klinkt meer als een bus dan als een vliegtuig) en wat kwam hij hard neer. Hij zat onderin en achterin en had behoorlijk wat ruimte voor zichzelf zodat hij best aardig fris was. Eenmaal uitgestapt wilde hij een foto maken voor t thuisfront maar net op dit moment gaf de telefoon aan dat dataopslag niet mogelijk was. Helaas. Een kleine anderhalf uur later zat papa bij de familie Nallani, en een klein uur later in het Hawker centre achter een Tiger (nu van Heineken).
De eerste week zou papa doorbrengen bij Madhavan en zijn familie en dat beviel best aardig. Er werd elke dag Indiaas voor hem gekookt en veel last van zijn twee kinderen had hij niet. De overgang naar t leven in Singapore ging eigenlijk zonder slag of stoot. Het is druk en heet, het stinkt naar uitlaatgassen, alles draait om geld vergaren omdat een sociaal vangnet ontbreekt, kindertjes moeten op hun vijfde toch echt wel wat aan hun Engelse zinsbouw gaan doen, en de huizenprijzen vliegen de pan uit waar de kranten weer vol mee staan (en de verkiezingen in Maleisie, want er is niets beters dan het buurland afplassen).
Eigenlijk wil iedereen vooral weg uit Singapore. Grootste irritatie is nog steeds wat de kranten de “foreigners”noemen en de mensen zelf PRCs (people’s republic of China, red.), de vrienden van het mainland. Daar val ik dus bljkbaar niet onder want ik ben wit. Ze kunnen geen Engels, zijn onbehouwen en ze zorgen ervoor dat de MRT overvol zit. Kortom het immigrantenprobleem van elke “ontwikkelde” natie. Die MRT zit inderdaad best vol. s Ochtends zitten we als sardientjes in een blik tot we in Clementi (station op de east-west line, red.) aankomen, waar ik er gelukkig uitkan en waar de drukte pas echt begint. Vanaf Juni begint de regering een proef waarbij er voor zeven uur gratis gerezen kan worden in het CBD (central bussiness district, red.), in de hoop dat de drukte na zeven uur afneemt. Eigenlijk weet alleen de regering hoeveel mensen er hier rondlopen. Het officiele cijfer zegt iets van 5-6 miljoen maar dat zijn alleen de Singaporeans en de PRs (permanent residents, red.), daar val ik dus niet onder want ik ben wit, ehm, foreigner of zoiets. Volgens Madhavan is de verhouding 60 (ons) 40 (hen), wat betekent dat er hier tussen de 8 a 10 miljoen mensen rondhuppelen.
Nou ja genoeg over Singapore. Papa zelf is natuurlijk belangrijker. Zoals gezegd ging de overgang best gesmeerd en heeft hij inmiddels zijn EP (employment pass, red.), kamer (adres: 601 Jurong West Street 62, 09-163, 640601 Singapore) en nieuwe computer. De eerste twee zaken gingen redelijk gesmeerd, hoewel de omnitpotente HR (die afkorting moeten jullie kennen, red.) in eerste instantie voor 2 maanden een pas had aangevraagd ipv voor twee jaar. Heel handig, maar loste zichzelf verassend makkelijk op. Het laatste geval, de nieuwe computer, was het gevolg van het feit dat de oude versie de overgang niet zonder kleerscheuren doorstaan heeft. Afgelopen dinsdag gaf zijn harde schijf de geest, zonder enige mogelijkheid tot reanimatie, carnatie of wat dan ook. Een droog klikje was alles wat er nog uit kwam. En toen zat papa dus zonder het broodnodige skypecontact met thuis! Geen Ticho die voor de camera heen en weer scharrelt en in de microfoon kraait, om vervolgens de ipad omtekeren omdat papa er misschien wel achter zit. Geen mama die haar frustraties kan uitten of gewoon gezellig kwebbelt. Aangezien dat het enige was wat hem ’s avonds op de been houdt (overdag houdt zn werk hem op de been), zat er niks anders op dan een nieuwe laptop te kopen zodat hij nu de trots bezitter is van een HP laptop met 4 gieg RAM en dikke harde schijf (voor maar 450 euro overigens) die het hopelijk langer volhoudt . Waarschijnlijk was de vorige made in China, de huidige waarschijnlijk ook. Gelukkig waren Ticho en mams weinig veranderd, hoewel ik hem op deze afstand elke dag vooruit zie gegaan. Wat een souplesse waarmee hij zijn kontje in de lucht gooit! Wat een onverschillige perfect gerichte zwaai waarmee hij de spaghetti naar zijn mond brengt! Wat een verscheidenheid aan woorden stoot-ie uit! Geen uh of ah, maar uhuh en ahah en soms ook wel uhah of ahuh.
Dat was t voor deze twee weken . Zal proberen jullie op de hoogte te houden.
Groetjes daar, hang in there. Fijne koninginnedag. Ik ben 1 Mei een dagje vrij.
Het leven van papa in de afgelopen twee weken heeft voornamelijk gedraaid om, niet verassend tegenwoordig, de moderne techniek.
Twee weken geleden kwam papa aan in Singapore, met een Airbus 380. Wat is dat ding stil (het klinkt meer als een bus dan als een vliegtuig) en wat kwam hij hard neer. Hij zat onderin en achterin en had behoorlijk wat ruimte voor zichzelf zodat hij best aardig fris was. Eenmaal uitgestapt wilde hij een foto maken voor t thuisfront maar net op dit moment gaf de telefoon aan dat dataopslag niet mogelijk was. Helaas. Een kleine anderhalf uur later zat papa bij de familie Nallani, en een klein uur later in het Hawker centre achter een Tiger (nu van Heineken).
De eerste week zou papa doorbrengen bij Madhavan en zijn familie en dat beviel best aardig. Er werd elke dag Indiaas voor hem gekookt en veel last van zijn twee kinderen had hij niet. De overgang naar t leven in Singapore ging eigenlijk zonder slag of stoot. Het is druk en heet, het stinkt naar uitlaatgassen, alles draait om geld vergaren omdat een sociaal vangnet ontbreekt, kindertjes moeten op hun vijfde toch echt wel wat aan hun Engelse zinsbouw gaan doen, en de huizenprijzen vliegen de pan uit waar de kranten weer vol mee staan (en de verkiezingen in Maleisie, want er is niets beters dan het buurland afplassen).
Eigenlijk wil iedereen vooral weg uit Singapore. Grootste irritatie is nog steeds wat de kranten de “foreigners”noemen en de mensen zelf PRCs (people’s republic of China, red.), de vrienden van het mainland. Daar val ik dus bljkbaar niet onder want ik ben wit. Ze kunnen geen Engels, zijn onbehouwen en ze zorgen ervoor dat de MRT overvol zit. Kortom het immigrantenprobleem van elke “ontwikkelde” natie. Die MRT zit inderdaad best vol. s Ochtends zitten we als sardientjes in een blik tot we in Clementi (station op de east-west line, red.) aankomen, waar ik er gelukkig uitkan en waar de drukte pas echt begint. Vanaf Juni begint de regering een proef waarbij er voor zeven uur gratis gerezen kan worden in het CBD (central bussiness district, red.), in de hoop dat de drukte na zeven uur afneemt. Eigenlijk weet alleen de regering hoeveel mensen er hier rondlopen. Het officiele cijfer zegt iets van 5-6 miljoen maar dat zijn alleen de Singaporeans en de PRs (permanent residents, red.), daar val ik dus niet onder want ik ben wit, ehm, foreigner of zoiets. Volgens Madhavan is de verhouding 60 (ons) 40 (hen), wat betekent dat er hier tussen de 8 a 10 miljoen mensen rondhuppelen.
Nou ja genoeg over Singapore. Papa zelf is natuurlijk belangrijker. Zoals gezegd ging de overgang best gesmeerd en heeft hij inmiddels zijn EP (employment pass, red.), kamer (adres: 601 Jurong West Street 62, 09-163, 640601 Singapore) en nieuwe computer. De eerste twee zaken gingen redelijk gesmeerd, hoewel de omnitpotente HR (die afkorting moeten jullie kennen, red.) in eerste instantie voor 2 maanden een pas had aangevraagd ipv voor twee jaar. Heel handig, maar loste zichzelf verassend makkelijk op. Het laatste geval, de nieuwe computer, was het gevolg van het feit dat de oude versie de overgang niet zonder kleerscheuren doorstaan heeft. Afgelopen dinsdag gaf zijn harde schijf de geest, zonder enige mogelijkheid tot reanimatie, carnatie of wat dan ook. Een droog klikje was alles wat er nog uit kwam. En toen zat papa dus zonder het broodnodige skypecontact met thuis! Geen Ticho die voor de camera heen en weer scharrelt en in de microfoon kraait, om vervolgens de ipad omtekeren omdat papa er misschien wel achter zit. Geen mama die haar frustraties kan uitten of gewoon gezellig kwebbelt. Aangezien dat het enige was wat hem ’s avonds op de been houdt (overdag houdt zn werk hem op de been), zat er niks anders op dan een nieuwe laptop te kopen zodat hij nu de trots bezitter is van een HP laptop met 4 gieg RAM en dikke harde schijf (voor maar 450 euro overigens) die het hopelijk langer volhoudt . Waarschijnlijk was de vorige made in China, de huidige waarschijnlijk ook. Gelukkig waren Ticho en mams weinig veranderd, hoewel ik hem op deze afstand elke dag vooruit zie gegaan. Wat een souplesse waarmee hij zijn kontje in de lucht gooit! Wat een onverschillige perfect gerichte zwaai waarmee hij de spaghetti naar zijn mond brengt! Wat een verscheidenheid aan woorden stoot-ie uit! Geen uh of ah, maar uhuh en ahah en soms ook wel uhah of ahuh.
Dat was t voor deze twee weken . Zal proberen jullie op de hoogte te houden.
Groetjes daar, hang in there. Fijne koninginnedag. Ik ben 1 Mei een dagje vrij.
-
28 April 2013 - 13:45
Eva-Maria:
Wat schrijf je toch goed!! moet er altijd om lachen! Fijn dat je weer een goedl laptop hebt! en die Ticho, zat je maar echt achter de ipad :) Fijn dat je nu ook weer een eigen plek hebt. En gezellig als sardientjes ib een blik in de metro..weer als vanouds! In een dubbeldekker zat je dus, groter is er niet geloof ik. Hopelijk gaat de tijd heel snel nu je weer werkt en ben je zo weer hier in juni! Hier was t de afgelipen dagen best mooi weer, is de oranjegekte weer losgebarsten en de schrijver van het koningslied met de dood bedreigd via twitter, idioot land is het ook, maar t wordt toch gezongen dinsdag :) Elle wil graag onder de babygym dus ik hou het hierbij. Fijne vrije dag 1 mei!xx -
28 April 2013 - 14:54
Roy:
Leuk verslag of moet ik zeggen mooie column, kan zo in de een of andere kran namelijk!!
Gr. Roy & Tessa -
28 April 2013 - 22:54
Ivo:
Fijn dat jij je draai weer hebt gevonden in het overvolle Singapore, maar daar was ik ook niet bang voor. Hier gaat 't ook goed morgen gaat Elle voor 't eerst mee naar de stad eens kijken hoe zij zich daar houdt. Gr. Ivo en E-M -
30 April 2013 - 09:48
JP:
Prachtig verhaal! Wij gaan kijken naar de amputatie, eh abdicatie, van Bea en de kroning van Lex. -
30 April 2013 - 22:10
Clara:
Dat is het positieve van je singaporese leven, je schrijft prachtige stukken. Iedere 14 dagen , één graag. Ga een beetje houden van die "pinda,s" en e.a. mensachtigen...,voorlopig is het je thuisland. Fantastisch, die skype, iedere dag je kleine liefje zien, die lacht, buitelt,kletst,enz. En natuurlijk Lieke, je grote liefde, al bijna 3jaar met haar getrouwd, dit jaar apart/together....
Het was een geslaagde koningin,koniging, dag. Was wat scepties, maar meer gekeken, dan gedacht, tussendoor de limburgse lente bewondert. Inmiddels is het 1 mei geworden in S. Maar je slaapt nog.....Hoop, dat je nog iets leuks gaat doen. XXX Clara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
