Ho Chi Minh City en de Mekong Delta

Hallo allemaal

Om 10 uur ’s morgens waren arriveerden we in Ho Chi Minh City (een vroege vlucht dus, arme Hans-Peter heeft nog geen kans gezien om uit te slapen). Aangezien we zo vroeg waren en nog niet in het hotel in konden checken, begonnen we met een rondje in het War Remnants Museum, wat vroeger ook wel Museum of American War Crimes heette. Heb je nu een klein beetje een idee van wat er tentoongesteld werd? Misschien wel, misschien niet, we zullen het hoe dan ook even toelichten. Buiten staan allemaal tanks, vliegtuigen en helikopters die de Amerikanen gebruikten terwijl ze in Vietnam vochten. Als je dan naar binnen gaat, begin je bij een fotoexpositie van oorlogsfotografen uit verschillende landen die de oorlog van het begin tot het eind vastlegden op de gevoelige plaat. Daarbij kun je denken aan Vietnamese soldaten andere Vietnamese oppakten, verschillende militaire posten, vliegtuigen die overvlogen en gewonde/doden. Na dit weinig intrigerende begin gingen we door naar de tweede expositie met wederom foto’s, maar dit maal over de verschillende chemische middelen die gebruikt waren en hoe het landschap erna uitzag. En, erger nog, wat voor gevolgen het had voor de mensen (missende ledematen, vergroeide lichamen, lichamelijke/verstandelijke beperkingen). Een van de gruwelijkste dingen die we gezien hebben waren misvormde foetussen die op sterk water stonden. We sloten af met een expositie over hoe het land er na de oorlog aan toe was, wat de gevolgen waren (geweest) en hoe het langzaam opkrabbelde. Om 12 uur ging de bel, wat lunch betekende. Lieke was daar wel een beetje blij mee, want dat betekende verplicht iets anders. Behoorlijk onder de indruk gingen we op weg naar ons hotel om in te checken en erna te lunchen.
Daarna stond er een citytour op het programma. We begonnen bij het Reunification Palace,dat vroeger door de koning en zijn familie bewoond werd. Het is ook dat gebouw van de wereldberoemde foto waar de Vietcong met hun tanks de poorten plat rijden. Die tanks staan trots aan de zijkant, om iedereen eraan te herinneren wat ze betekend hebben voor Vietnam, namelijk hereniging. We kregen een tour door het gebouw en zagen de ontvangstkamer, de filmkamer, het dakterras en gingen toen naar beneden. Daar zat vroeger namelijk het commandocentrum met een kaartenkamer, radiokamer, geheime dienst en een ingang naar de ondergrondse tunnel. Uiteindelijk kwamen we uit aan de achterkant, waar ook de auto van de koning stond en waar Hans-Peter nog geprobeerd heeft muziek te maken op een traditioneel Vietnamees instrument. Dit was moeilijker dan het leek.
Hierna gingen we door naar de Notre Dame Cathedral en het Post Office. De Notre Dame is de Franse kerk in het klein, ze missen alleen de Saints. Helaas konden we de kerk niet van binnen kijken, want hij was dicht. Het postkantoor was erg mooi om te zien, het is gebouwd in koloniale stijl en het heeft nog de originele decoraties in de bogen en aan het plafond. Na het postkantoor bewonderd te hebben, gingen we naar de Jade Pagoda. Dit is een pagoda met 3 aparte delen, eentje voor alle gebeden, eentje om te bidden voor je bedrijf en eentje om te bidden voor je kinderen. De Boeddha’s en deities waren per tempel verschillend. Bij de een aanbad je de Boeddha voor rijkdom en voorspoed en bij de ander voor geluk.
Na onze citytour hadden we tijd voor onszelf, na ons even opgefrist te hebben gingen we de stad in. Het aantal scooters lag een stuk hoger dan in Hanoi, dus oversteken nam wat meer tijd in beslag. Gelukkig kwamen we wel steeds veilig aan de overkant. We liepen richting de buurt met de winkeltjes en restaurantjes, hier zaten ook nog een paar gebouwen die het bezichtigen waard waren. Eerst kwamen we langs het People Committee Building, een prachtig gebouw in koloniale stijl dat mooi verlicht werd. Toen liepen we via het Rex Hotel, het Caravelle hotel en het Operagebouw naar een restaurantje. Als deze gebouwen zijn in koloniale stijl en de hotels werden in de oorlog “bezet” gehouden door journalisten. Na lekker gegeten te hebben liepen we weer terug en kwamen langs het Continental Hotel, ook weer een hotel dat in de oorlog vol zat met journalisten.

De volgende dag gingen we de Mekong op, na een ritje van anderhalf uur, waar we tussendoor nog stopten bij een leuk restaurant met een mooie tuin en bij een kerk waar Coa Dai gepraktiseerd werd, dit zijn 3 religies, Confucius, Boeddhisme en Christenlijk, samen. Dit kon je zien door de verschillende beelden die er stonden die allemaal in een eigen kleur werden uitgebeeld, wat ook weer terug kwam in de rest van de kerk. Wat net zo leuk was om te zien, was dat er buiten een man traditionele Vietnamese medicijnen aan het drogen was. De grond was bezaaid met plastic zeilen, waarop verschillende delen van bloemen, planten en bomen lagen te drogen. Na deze stops kwamen we aan bij de bootterminal met een boel toeristen. Ohoh dachten we, zitten we dan nu met een boel andere toeristen? Maar nee hoor, we hadden een bootje voor ons eigen en gingen de andere kant op. We werden nog uitgelachen door andere toeristen, want wij moesten verplicht een reddingsvest aan bij het oversteken van de Mekong. Niet geheel onbegrijpelijk, aangezien die rivier behoorlijk breed is en er in dat stuk 3 stromen bij elkaar komen en er tussen eilandjes liggen. Het water van de Mekong is behoorlijk bruin, het lijkt alsof het niet zo diep is en er de hele tijd zand omhoog komt, maar volgens ons is dat meer vuil wat het de voorgaande 4000 kilometer heeft verzameld. Na de Mekong overgestoken te zijn voeren we een kanaal in, dat net breed genoeg was voor 2 bootjes om, na genoten te hebben van de mangrovebomen en waterkokosnoten die er groeiden, uiteindelijk aan te komen bij Tortoise eiland. Hier liepen we een stuk over het land, waar we te zien kregen hoe de mensen er leefden en hoe ze de kokosnoot voor verschillende dingen gebruiken of eigenlijk voor alles. Lieke werd nog verliefd, jammer voor Hans-Peter, maar dit was liefde op het eerste gezicht, met een klein kuikentje. Na haar liefde geuit te hebben, werd ze meegetrokken, want het was tijd voor een ritje in een paardenkar. Dit was erg leuk, vooral de hoed die bij Lieke steeds afwaaide. Aangekomen bij het eindpunt, liet onze gids zien dat de inwoners alle producten hadden, die ze nodig hebben en dat ze dat allemaal groeien op het eiland. Hierna was het tijd voor een ontmoeting met de python. Voor Hans-Peter het wist, lag deze al om zijn nek en wilde hij aan zijn oor sabbelen. Lieke zag dat niet zo zitten, maar was wel zo moedig om hem aan te raken. Daarna keken we bij de honingbijen en zagen dat ze druk aan het werk waren. We kregen toen honingthee om te proeven en ook verschillende soorten fruit (rambutan, loganfruit, jackfruit, ananas, watermelon). De bijen vonden dat allemaal natuurlijk erg lekker en die vlogen gezellig om ons heen en besloten ook van onze thee te proeven. Die scheen wel in de smaak te vallen, want 2 bijen kwamen er niet meer uit. Ondertussen werd er door de locals gezongen en muziek gemaakt, wat erg mooi klonk. Na de ontmoeting met de diervrienden werd het tijd om op een klein bamboebootje een kanaaltje op te gaan. We voeren weer langs mangrovebossen en het was erg rustig. Onderweg kwamen we nog familie eend tegen. Aan het eind van het kanaal lag de grotere boot en gingen we daarmee naar de coconutfactory. Hier maken ze met de hand kokossnoepjes, we hebben er een aantal geproefd en ook gekocht. Na dit bezoek werd het tijd voor het “hoogtepunt”, namelijk de coconuttempel op Coconut Island. De tempel is gebouwd omdat de kokosnoot wel eens de oplossing kon zijn voor vrede en dus de hereniging van Vietnam. Wij vonden deze tempel echt oerlelijk en gelukkig gingen we al gauw door naar een bamboebrug om bij de krokodillenvijver te komen. Daar liggen krokodillen die gebruikt worden om tasjes en zo van te maken. Lieke was hier wel dapper, want ze is er op een gaan zitten! Nee hoor, dat is niet waar, ze heeft er eentje gevoerd. Na het intermezzo op Coconut Island moesten we onze reddingsvesten weer aan, want we voeren terug naar de bootterminal. Van daaruit reden we terug naar het restaurant waar we eerder gestopt waren en stopten er nu weer, nu om te lunchen. Tijdens de lunch hebben we om ons heen gekeken, want de sticky rice bal werd voor onze neus gemaakt, erg leuk om te zien en het smaakte nog goed ook! Na de lunch reden we terug naar Ho Chi Minh City en hebben we even gerelaxd in het hotel. ’s Avonds zijn we nogmaals naar het Reunification Palace geweest om de voorkant goed op de foto te kunnen zetten. Erna nog een rondje gelopen in Dhong Khoi Street om toen lekker te gaan eten bij de Highlands Coffee. Even geen rijst, springrolls, curry en vis. Onze laatste actie van die avond was de tas inpakken, aangezien we de volgende dag met de bus naar Phnom Penh, Cambodja zouden gaan.

Groetjes!