De eerste periode voorbij

Ach en zo kabbelt de tijd voorwaarts. Inmiddels is er een maand voorbij sinds ik hier arriveerde en ik wacht rustig af tot de sleur inslaat. Tot nu toe is het nog steeds een belevenis om hier rond te lopen, is het niet om de hitte, dan wel om de omgeving, het eten of de mensen. Er gaapt alleen een gat tussen wat ik hier meemaak en wat de mensen thuis meekrijgen wat ik meemaak. Mijn werk is eigenlijk het minst spectaculair / meest vertrouwd maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan verdwalen. Het grootste gedeelte van de universiteitsgebouwen bevind zich in een complex dat is onderverdeeld in de ‘south spine’ en de ‘north spine’. Het lot wil dat ik in een ander gebouw zit, het Research Techno Plaza, dat is onderverdeeld in het X-frontier block en het X-border block. Waar ze de namen vandaan halen weet ik niet maar wat ik wel weet dat het in NL, iets als de C-vleugel zou heten (om het te onderscheiden van de A en B vleugel). Mijn gebruik van de afkorting NL geeft aan dat ik al hard op weg ben een van de gebruiken over te nemen van het taalgebruik hier, nl., afkorten! Het Research Techno Plaza heet geen Research Techno Plaza maar RTP, Jurong point is JP en RWS is resorts world sentosa (voor de toeristen).
Het nare is dat hoewel de universiteitsgebouwe aparte gebouwen heten ze wel in en in met elkaar verbonden zijn. Ik kan als ik wil zeker een kilometer lopen zonder het gebouw om mij heen te verlaten. Een korte routebeschrijving: om bij de kantine te komen waar ik het meest kom (canteen A) neem ik de dienstlift die achter 2 branddeuren zit weggestopt van de 6e naar de 1e verdieping (ik moet hierbij oppassen dat ik niet de 2e indruk, zoals bij de gewone lift het geval is om op de begane grond te komen), en vandaar neem ik de loopbrug naar een zijvleugel van de southspine. Deze zijvleugel loop ik af over de galerij tot ik via een paar deuren op de ‘ondergrondse’ parkeerplaats voor de eigenlijke south spine terechtkom. Deze ondergrondse parkeerplaats wordt aangeduid wordt met de term B3 (Basement 3, liggende onder B2 en B1), maar ligt eigenlijk niet echt onder de grond , als je even doorloopt kijk je zo uit over het gebied wat achter de campus ligt. Hier ga ik rechts en loop langs de parkeerplaats zo’n honderd meter naar de kantine die ik bereik door twee trappen af te gaan. Ik kan me dus best best op de begane grond van t RTP kan bevinden maar dat dit niet wil zeggen dat ik me ook op de begane grond van de south spine bevind. De hele campus ligt namelijk op heuvels en dat is achteraf best logisch maar het duurt even voor je daar achter bent.
Een complicerende factor is dat het vrij veel energie kost om van de ene naar de andere verdieping te komen. Trappen maken meestal een grote omweg en zijn goed weggestopt maar liften, die men liever neemt, net zo goed. Ben je dus van plan om van verdieping te wisselen dan kun je jezelf ervan verzekeren een grote omweg te maken, wat de complexiteit van je operatie alleen maar verergerd. Wat het dan nog een graadje erger maakt is de eenvormigheid van het geheel. Soms heb je het idee dat je op de 2e verdieping loopt terwijl je in basement 3 zit. Mocht je op een gegeven moment niet meer doorhebben op welke verdieping je zit dan kun je je in elk geval niet orienteren.
Kortom, de gebouwen hier lijken aan elkaar gegroeid zoals europese binnensteden dat zijn door een flink aantal eeuwen van stedenbouwkundige inzichten, maar dan afgezien van de eeuwen. Het leed wat me meer dan eens overkomt wordt nog verergerd door de open structuur van de gebouwen. Waar in NL een muur staat staat hier een paal en is dus een potentiele doorgang. Uiteindelijk heeft deze opzet die toch met opzet tot stand moet zijn gekomen, vooral te maken met de temperaturen hier en de regen die als-ie valt van het kalliber wolkbreuk is. Gegeven dat je naar een ander gebouw wilt en je de koelte van de airco achter je moet laten, dan liever binnendoor, in plaats van het gebouw uit te lopen, de borden te volgen en het gebouw van je bestemming in te lopen, en in je weg de nodige zon tot je te moeten nemen, of het andere uiterste een teveel aan regen.
Verder is de campus een prachtige plek. Vandaag (zondag) kwam ik er voor mijn plezier, ik ging zwemmen, en vergeleken met blk 729-09-222 is er een ding dat opvalt als je uitstapt en dat is de stilte. Er was werkelijk niks te horen. Ik probeerde het geraas van het verkeer op de PIE op te vangen (Pan-island expressway) maar hoorde niks. Ja, een vogeltje misschien. Verder is er veel groen, zoals vaker in de tropen, maar dat is niet iets wat direct opvalt, ten eerste omdat blk 729-09-222 ook zijn groene punten heeft, en ten tweede omdat in NL ook alles groen is rond deze tijd. Het meest confronterende dat opviel was echter de hitte. Ik had al van mijn huis naar de bushalte voor de bus naar de campus moeten lopen, wat 10 minuten in beslag neemt en natuurlijk reed de bus langs toen ik nog zo’n 100 meter van de bushalte verwijderd was. Het is onbekend in Singapore hoe lang het duurt voordat de volgende bus komt maar het was zondag dus moest ik zeker 10 minuten wachten. Normaal heb ik daar niet al te veel moeite mee maar het was wel zo kloterig warm – er begonnen zich vlekken af te tekenen op het shirt dat ik van Lieke heb gekregen - dat ik wilde dat-ie eerder was gekomen (in de bus is het koel). Het zwembad is dus een zegen en ik ben er lekker afgekoeld en weer opgewarmd, ondertussen Phillip K Dick’s ‘Do androids dream of electric sheep’ lezend (nu al een aanrader, ook voor de literair onderlegden onder ons). De populatie in het zwembad was voor Singapore verbazingwekkend gemengd, er zwommen veel gemotiveerde sings (in strakke ballenknijpers) maar ook veel westerlingen. Er was er een die zichzelfde voorstelde, onder de naam van Hunter (?!). Hij kwam uit North-carolina (om de een of andere reden zeggen Amerikanen nooit dat ze uit de US komen, maar zeggen ze altijd de staat, of stad) en hoewel hij dus best spontaan was, reageerde hij verder niet veel op wat ik zei, of vroeg. Ik heb het idee dat dit ook typisch amerikaans is, maar dat kan ik niet verifieren omdat ik nooit veel met Amerikanen in contact heb gestaan. Met australiers wel, en die hebben dezelfde neiging, soft from the outside hard from within.

tot snel weer!