Avonturen in Hanoi en Halong Bay

Dag vakantievierders,
Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zo ver! We gingen eindelijk op vakantie naar Vietnam en Cambodja na er weken naar uit gekeken te hebben.
Helaas voor Hans-Peter moesten we zaterdagochtend erg vroeg op, niet echt een goed begin voor hem dus. Na de laatste dingetjes gepakt te hebben, gingen we op weg naar het vliegveld om in te checken en te wachten bij een hypermoderne gate met maar 6 stoeltjes en (g)een computer. Om 10 uur konden we boarden, om erna ruim een half uur te hebben moeten wachten voordat we op konden stijgen. Na een vlucht van 3 uur en 10 minuten kwam Hanoi in zicht. Vanuit de lucht leek het alsof het overstroomt was. Leuke aankomst dachten we, maar niets bleek minder waar want het waren rijstvelden (prachtig om te zien). Natuurlijk moesten we, ondanks het feit dat we via internet het visa al hadden aangevraagd, in de rij gaan staan en papieren in vullen (bleek achteraf). Wij hadden dit niet gedaan en het visum zat toch gewoon in onze paspoort. Daarna moesten we door de douane, wat behoorlijk lang duurde door het tempo van de douaniers. Maar alles was goed en dus weer een visa en een stempeltje erbij! Toen door naar de bagageband om meteen onze koffer eraf te kunnen halen en door te lopen naar onze taxi. Na een helse rit waar we onze ogen uit hebben gekeken vanwege de rare capriolen die Vietnamezen op straat uithalen (lopen op de snelweg, inhalen via de vluchtstrook, stoppen midden op de snelweg) kwamen we veilig aan in het French Quarter waar ons hotel zat. En wat voor een hotel! Het zag er supernetjes uit en de staf was erg vriendelijk. Het eerste wat we gedaan hebben is onze spullen opgeruimd en een tukje gedaan, want het was inmiddels half 4 (en dat vanaf half 6). Na ons tukje zijn we hebben we wat rond gelopen in het French Quarter en kwamen we zomaar uit bij Nha Tho Lo (St. Joseph’s kerk) dat aan een pleintje met veel restaurantjes lag. Hier hebben we dan ook even gegeten en genoten van de airco. Na halsbrekende toeren te hebben overleefd met de weg over steken. Er zijn namelijk geen regels, tenminste daar lijkt het op. Overal wordt getoeterd, om wat voor reden dan ook (inhalen, uitkijken, ik kom eraan, aan de kant, enz, enz) en er wordt overal gereden. Voor ons bleek dat we niet moesten wachten maar gewoon oversteken (wel langzaam), de scooters en auto’s ontwijken je wel. Na een paar keer bijna een hartverzakking te hebben gehad besloten we ons hart wat rust te gunnen en gingen we op onze kamer hangen.
De volgende dag hadden we helemaal vrij te besteden, dus we hadden alle tijd. Lieke dacht Hans-Peter dan ook lekker uit te laten slapen, maar was vergeten dat er een uur tijdverschil was tussen Singapore en Hanoi en maakte Hans-Peter om 8 uur wakker in plaats van 9 uur. Beetje jammer wel vond hij zelf. Na een lekker ontbijtje zijn we op weg gegaan. We gingen op zoek naar Opera House, maar kwamen terecht aan de andere kant en wel bij het Hanoi Hilton, ook wel bekend als Hao Lo Prison. Hier hebben we rond gelopen en zijn volledig ondergedompeld in hoe vreselijk de Fransen de Vietnamezen behandeld hebben tijdens hun periode in de gevangenis en hoe goed de Vietnamezen de Amerikanen behandelde tijdens hun detentie. Kortom dat was een mooi staaltje oorlogspropoganda. Daarna besloten we even wat te gaan drinken in een nieuwe mall, Hanoi Towers. Daarna kwamen we terecht bij Chua Quan Su (Ambassador’s Pagoda), waar we binnen Boeddha hebben aanbeden. Toen we verder liepen kwamen we uit bij Cung Van Hoa Huu Nghi (Cultural Palace), wat er van buiten uit zag alsof het uit het communistische tijdperk kwam. Daarna vonden we de goede straat en liepen we tegen het Opera House aan, waarbij duidelijk de Franse architectuur naar voren kwam. De binnenkant schijnt nog mooier te zijn, maar helaas kun je dat alleen aanschouwen als je tickets hebt voor een show, wat wij dus niet hadden. Jammer, maar helaas. Aangezien het toen al ver in de middag was en Hans-Peter zich al een tijdje niet lekker voelde gingen we via een toerischtische route terug naar het hotel waar we nog allerlei mooie gebouwen in Franse stijl hebben gezien en Lieke bijna op de foto werd gezet door een paar Vietnamezen die haar wel erg interessant vonden. Eenmaal terug in het hotel weer een tukkie gedaan om erna te gaan eten bij een Italiaan, die erg lekkere pizza’s had! Daarna nog even door het French Quarter gelopen om te zien en te ervaren hoe dat ’s avonds is. Heel levendig en vol toeristen!
Maandag de 25e begon ons programma van de rondreis. Om half 9 stonden we beneden te wachten om op Citytour te gaan met onze fantastische gids, waarvan we de naam vergeten zijn, maar die ons heeft weten te bekoren met zijn herhalingen en datums. Onze eerste stop was het Ho Chi Minh Mausoleum, maar helaas het was maandag, dus die was dicht. Wel konden we de buitenkant bewonderen. Daarna liepen we door richting het Presidential Palace, wat we alleen van buiten mochten bekijken. Ook hier weer een mooi staaltje Franse architectuur. Schuin achter het paleis heeft Ho Chi Minh gewoond toen hij president was van Vietnam, in een huis op palen, want hij hoorde bij het gewone volk. Dit huis moesten we natuurlijk bekijken in een land waar Ho Chi Minh verafgood word. Hier zagen we een heel simpel huisje met een fantastisch alarmsysteem, namelijk een grote kogel met een hamer, als je daar op slaat, dan weet iedereen dat ze de tunnel in moeten vluchten. Ja, de tunnel, maar SSSTTTT, dit weten we niet, want dat is geheim! Na onze dosis Ho Chi Minh gehad te hebben kwamen we uit bij de One Pillar Pagoda, die zoals de naam al doet vermoeden op 1 paal staat en bijzonder klein is maar wel rijkelijk versierd met de 4 dieren die de Boeddhisten aanbidden, (schildpad, kraanvogel, eenhoorn en draak). Dachten we klaar te zijn met Ho Chi Minh, bleek dat we nog het Ho Chi Minh museum gingen bezoeken met daarin een levensgroot beeld van hem, allerlei documenten van zijn regeertijd, cadeaus die hij heeft gekregen van andere regeringen en filmmateriaal. Het mooiste aan het museum was hoe de dingen gepresenteerd werden. Om in de oorlogmood te blijven gingen we naar het Army museum, maar helaas het was maandag, dus die was dicht. We gingen wel even kijken, maar mochten geen foto’s nemen. Gelukkig stond de Observation Tower ernaast, dus was het niet voor niks dat we daar waren. Als 2e keus van de gids gingen we naar het Fine Arts Museum, waar we veel mooie schilderijen, Boeddhabeelden en opgravingen hebben gezien. Als vervolg op ons tempelbezoek gingen we naar de Chua Tran Quoc Tempel, maar eerst reden we langs het meer waar John McCain was neergestort (die zo goed door de Vietnamezen behandeld is). De tempel stond aan de andere kant, maar helaas het was maandagmiddag (lunchtijd), dus die was dicht. Wij gingen toen ook maar vervroegd lunchen, daar was Lieke wel blij mee want die had honger. We gingen eten bij een omhooggevallen lokaal restaurant, waar ze een setmenu hadden met calamari, clamsoup, Hue springrolls en baby cabbage. Erg veel, maar erg lekker, dat vond zelfs Lieke. Na de lunch gingen we verder met de citytour en gingen we op weg naar Hoan Kiem Lake (Restored Sword) en de Ngo Son tempel die daar in het meer stond. De legende van het meer is dat daar het zwaard ligt die ervoor heeft gezorgd dat King Le Thai To het land heeft vrijgemaakt in de 15e eeuw. Dit zwaard wordt beschermd door een schildpad. Om in de tempel te komen moeste we over een mooie rode brug, die de Rijzende Zon genoemd wordt. In de tempel stond een grote glazen kist met daarin een 900 jaar oude schildpad (dood hoor), hoe ze wisten dat hij 900 jaar oud was, kon de gids ons niet vertellen. Na dit fascinerende bezoek, waarbij Lieke nog aan de andere schildpad vroeg om tevoorschijn te komen, maar hij helaas niet luisterde was het tijd voor het leukste gedeelte van de dag, de cyclotour (een fiets met een stoel aan de voorkant)! Allebei hadden we een eigen cyclo en fietsen we in de brandende zon door het French Quarter, waar we alle verschillende straten konden zien (de zonnenbrilstraat, de zijdestraat, de verfstraat, enz, enz). Na deze fantastische toch was het tijd voor een onderdompeling in de Vietnameze vrijetijdsbesteding, namelijk waterpuppetshow. Hier beelden poppen (dieren en mensen) in het water verschillende delen van het dagelijks leven uit. Dit wordt opgevoerd onder begeleiding van livemuziek. Na deze drukke dag gingen we terug naar het hotel om even te slapen en erna te eten. Ook moesten we onze spullen pakken want de volgende dag stond Halong Bay op het programma.
Na ons ontbijt werden we opgehaald om met een klein busje naar Halong Bay te gaan. Onderweg keken we onze ogen weer uit, want er gebeurde vanalles. Zo stond er ineens een koe midden op de weg, werd er aan de andere kant van de weg gereden en deden graag aan bumperkleven. Hoe dichter we bij Halong Bay kwamen hoe bergachtiger de omgeving en toen ineens allemaal rotspartijen. Eenmaal aangekomen in Bai Chay moesten we eventjes wachten tot we naar de boot konden met onze gids. Met een groep van ongeveer 25 man zaten we op een zeiljacht en terwijl wij ons aan het opfrissen waren voer de boot uit. Steeds dichter kwamen we bij de groene rotsen, zitten daar bomen, struiken of planten op? Na geluncht te hebben kwamen we bij Titop Island, onze eerste stop. Hier konden we naar boven lopen, zwemmen en relaxen. Zo’n 420 traptreden verder stonden we bovenaan om te daar volop om ons heen te kijken en te genieten van prachtige uitzichten over allerlei rotsen in verschillende vormen en maten. Nadat we bijgekomen waren gingen we terug naar beneden en hebben onze voetjes nog even in het water gestoken. Behoorlijk warm, dus niet echt verkoelend om te zwemmen. Daarna voeren we verder naar onze tweede stop waar het heel rustig was, je hoorde alleen maar vogels en water klotsen en we prachtige rotsen om ons heen hadden. Op onze tweede stop konden we kiezen of we gingen kayakken of naar een flooting village (drijvend dorp)wilden. Wij kozen ervoor om naar het drijvende dorp te gaan en te zien hoe de mensen daar leven. Met een kleinere boot voeren we daar naar toe waardoor we steeds weer andere uitzichten kregen en onderweg nog mountainmonkeys probeerde te spotten, maar helaas niet gezien. We werden in kleine bamboobootjes meegenomen door locals en die lieten zien hoe ze daar leven. We hebben onder meer de drijvende school, de visnetten en verschillende huisjes gezien. Na het bezoek aan het drijvende dorp keerde we terug naar ons zeiljacht om verder te varen naar onze laatste stop. Ondertussen konden we op het dek zitten, wijn proeven (of niet) en om ons heen kijken, wat we dan ook gedaan hebben. Terwijl we op het dek zaten begon de zon te zakken, wat voor een heel bijzondere sfeer zorgden. Mooie kleurschakeringen, oplichtende wolken en vogels die uitvlogen droegen daaraan bij. Toen de zon helemaal onder was, was het tijd voor ons diner, wat ons goed heeft gesmaakt. Na het diner nog een tijdje op het dek gezeten en sterren gekeken, de lucht was kraakhelder en
we zagen er genoeg.
De volgende ochtend was Lieke vroeg wakker en heeft op het dek gezeten om te zien hoe de wereld om haar heen te leven kwam. Van volledige stilte tot lichte beweging tot het hele schip wakker was. Na een kopje thee of koffie gingen we naar de laatste stop, Suprise Cave. Dit is een grot die in 1901 door de Fransen ontdekt is. Hij heet Suprise Cave omdat je er maar op 1 manier in kan, maar er op een andere manier uit moet. Erg spannend dus, dachten we ;)! Na ditmaal zo’n 100 treden omhoog te zijn gelopen kwamen we bij de ingang en konden we beginnen aan de ontdekking van de grot. Overal om ons heen aparte vormen, wat door de (miljoenen) jaren heen zich zo gevormd heeft. De grot had 3 verschillende kamers in allerlei vormen en maten en we eindigde bij de grootste, waar zicht buiten de toeristen ook nog een horde vleermuizen bevonden. Na deze tocht zat onze cruise er helaas al bijna op, want nu kwam het moment van spullen pakken, ontbijten en terug varen naar de kust. Tot we bij de kust waren hebben we nog op het dek gezeten om nog zoveel mogelijk van de limerotsen mee te krijgen. Het was een bijzondere ontmoeting! Nadat we even gewacht hebben in de transferterminal reden we 4 uur terug naar Hanoi, wederom rare toeren ditmaal bijvoorbeeld een bus die achteruit reed op de snelweg en iemand die zo overstak. Toen we terug in Hanoi waren zagen we een man die met zijn motorbike aangereden was. We werden terug gebracht naar ons hotel, hebben daar even gedoucht en zijn toen vroeg gaan dineren, aangezien we ‘s avond de nachttrein naar Hue zouden hebben.
Tot nu toe al zo veel mooie dingen gezien en gedaan dat we het gewoon moeten vertellen voordat we dingen gaan vergeten.
Voordat we afsluiten nog een paar quotes:
"motobike, motobike?”
“pineapple? Is fresh!”
“ik voel me gezegend ...”
“I don’t know why, but ...”
“I call Hanoi Thang Long, Thang means ascending and Long means dragon”
"Now we're going to (Ho Chi Minh Mausoleum, Army Museum, Chua Tran Quoc Pagoda), but it's Monday so it's closed".
Tot snel lieve mensen
Een dikke kus vanuit Vietnam
ps. foto's kunnen we nog niet uploaden, aangezien internet hier heel traag is. Die houden jullie dus tegoed! Sorry