Midweek in Singapore

Na een vlucht van 12 uur kwamen wij aan op Singapore Airport. Opvallend was de rust die er heerste. Toen we van Schiphol vertrokken was het Koninginnedag en de rijen waren als bij de Efteling op een zonnige zaterdag in de vakantie. Op Singapore liepen maar een paar mensen rond. Bij de douane werden er steeds mensen uit de rij gehaald en meegenomen door de Airport politie. Of ze werden gevisiteerd en opgehangen kunnen we niet zeggen. Toen we door de douane waren vonden we al snel twee blanke mensen (die vallen daar op) welke (aangetrouwde) familie waren. Fijn om die bekende gezichten te zien (toch wel ) een zee van onbekenden!

De volgende dag gingen we meteen naar het centrum o.a. naar Marina Bay om hoge gebouwen te zien. Die waren er veel. Omdat ze ook hier dicht op elkaar staan kreeg je het echte metropoolgevoel. In de metro viel op dat de gemiddelde Singaporees in je binnenzak past. Dat moet je niet doen, net als eten of drinken in de metro of kauwgom uitspugen op straat. Daarop staat namelijk een ontzettend hoge boete. Na een tijdje rondgelopen te hebben zijn we de nieuwe landmark (Marina Bay) van Singapore op geweest. Deze bestaat uit drie hoge gebouwen die verbonden zijn door een soort surfplank op het dak. Op dit dak zijn wij geweest, waar wij een bar vonden en een zwembad. Lieke vond het echter niet heel leuk op deze hoogte en daarom zijn we snel naar beneden vertrokken. Als was het wel heel dapper van haar dat ze mee naar boven ging!

Vlakbij de haven hebben de Singaporezen een soort strandeiland gemaakt, welke het midden houdt tussen Disneyland en een bounty-eiland met barretjes, genaamd Sentosa Island. We hebben daar de dinsdag doorgebracht. Er lagen ook een paar Nederlanders te bakken in de zon, wat in Nederland heel normaal is. In Singapore kan je er van uit gaan dat je met een zwart geblakerde huid weer naar huis gaat. Lieke en Hans-Peter waren een jaar getrouwd en gingen dus ’s avonds samen los in de stad. Eva-Maria was erg vermoeid dus na zeer korte verkenning van Little India, eigenlijk alleen het metrostation, zijn we gaan uitrusten bij Hans-Peter en Lieke thuis. Eva-Maria had niet veel honger, Ivo wel en was op onderzoek uitgegaan bij de plaatselijke foudcourt, op zoek naar een locale specialiteit om de Singaporese eetcultuur te ontdekken. Hij kwam terug vol verhalen over bijzondere gerechten zoals een Big Mac, een Big Tasty met bacon en Mcflurries.

Wie denkt dat Singapore alleen maar bestaat uit hele hoge gebouwen heeft eigenlijk gelijk, maar goed ze hebben voor de aardigheid een stuk jungle over gelaten. Deze is precies groot genoeg om ons in te laten zien: leuk zo’n jungle, maar hier willen we eigenlijk niet al lang te blijven. Het is er warm, benauwd en er zijn allerhande insecten die ongeveer net zo groot zijn als een zoogdier. Tevens waren er apen die eigenlijk liever over de parkeerplaats van de jungle liepen dan in de jungle zelf. Deze apen zaten zelfs liever in een stinkende vuilnisbak dan in de jungle. Tja, de evolutie kent geen grenzen. Maar voor Ivo was het toch wel bijzonder daar hij alleen bij Burgers Zoo een beetje jungle had mogen ervaren. Er gaat niets boven een echt stukje oerwoud!
Deze dag sloten wij af met een bezoek aan Chinatown. Vlakbij het stadscentrum, niet te lopen want je vergaat van de hitte, ligt een ouder stuk Singapore wat dus Chinatown wordt genoemd. Net als de rest van Singapore is het veel te schoon voor Azië (volgens kenners) dus ook veel te schoon voor China. Wel is het er sfeervol en begon het te regenen dat het kletterde ongeveer 3 minuten nadat wij het metrostation uitliepen. Dus hebben we daar maar bier gedronken en Chinese dingen gegeten zoals gefrituurde babyoctopusjes…Lekker, maar we zaten wel mooi tussen de toeristen in. Om het voorgaande te compenseren zijn we een Chinese tempel ingelopen. Omdat Eva-Maria het echter nodig vond om daar halfnaakt naar binnen te stappen werden we daar weer uitgezet. Deze teleurstelling hebben we met z’n vieren weg gegeten bij de Thai die op de hoek zat.

Op de laatste dag hebben we geen klap uitgevoerd, behalve dan dat Ivo het nodig vond om naar een andere locaal authentiek Singaporees specialiteitenhuis te gaan, de Wendy’s (burgertent die hij tien jaar eerder had bezocht in Canada) Deze bevond zich in een naburig winkelcentrum. Onder het motto iedere bus gaat daarna toe was Ivo lukraak een bus in gestapt. Deze bus bleek naar een ander winkelcentrum te gaan, welke geen Wendy’s had. Op puur richtingsgevoel is Ivo teruggelopen (had geen vertrouwen meer in de bussen) en met een zwetend kop zat hij een half uur later boven een dampende burger. Eva-Maria zat ondertussen lichtelijk nerveus in het appartement te wachten en liet allerlei noodoplossingen de revue passeren voor het geval Ivo niet op tijd terug zou zijn voor de terugreis. Gelukkig kwam Ivo verzadigd en wel een paar uur later weer opdagen.
Die avond moesten we dus helaas weer afscheid nemen van Hans-Peter en Lieke nadat we op het vliegveld met z’n vieren gegeten hadden. Het vliegveld van Singapore (Changi) is alleen al een vliegreis van 12 uur waard. Twee grote tuinen met orchideeën, palmen en scholen Koi karpers, en supersonische ligstoelen waarin je naar 3D schermen kan turen. Ook was er een etage waar je computerspelletjes kon spelen op de Xbox, de nieuwste bioscoopfilms kon zien en op een terras buiten tussen de (veelal dode) zonnebloemen de frisse lucht (nou ja vliegtuigdampen) kon opsnuiven. Wij hebben ons hier, zoals jullie lezen, tot ons vliegtuig ging vertrekken prima vermaakt.

Al met al hebben we ons sowieso heel goed vermaakt en krijgen Hans-Peter en Lieke een dikke 9 voor hun gastvrijheid! Het is geen 10 geworden omdat ze geen grote steen wilde gooien naar de auto’s met speaker op het dak die opriepen om te stemmen tijdens de verkiezingen anders zou er slaag volgen. Het was heel fijn om zelf te zien hoe Hans-Peter en Lieke het hebben daar in Singapore. Dat je een beeld hebt bij het ruime appartement waar ze wonen, de gewone dagelijkse dingen ziet zoals wat ze ieder dag zien als ze in de metro naar of van het werk zitten, favoriete cafés en restaurantjes. En nu hebben zij en jullie een beeld van wat wij er van vonden!
We denken er nog vaak met veel plezier aan terug.
Ivo en E-M